Så mykje har endra seg, eg kan ikkje lenger sjå

luftegardane der dei vandra kvilelaust bak dei høge gjerda

eller sat samankrøkte, inst inne ved murveggen

Endåtil husa dei budde i i gode periodar er rivne

eller ombygde og mangelen på galskap slår imot meg

Eg hugsar då eg møtte dei galne første gongen

Dei ville blikka, høge hyl og dei sprang og sprang

tett inntil meg og langt borte

Kva såg dei med sine oppsperra augo

Kva kan dei ha observert, inst i augnekroken

Kva såg dei galne utan å sjå

Kva står igjen etter dei i det ufattelege